| All Blog
|
พรุ่งนี้ก็สายเกินไป บางครั้งการเริ่มทำอะไรสักอย่าง ถ้ามัวแต่คิด แต่ไม่เริ่มจริง ๆ จัง ๆ สักที ไม่ใช่พรุ่งนี้หรอก แค่วันนี้ก็เรียกว่าช้าไปแล้ว เรามักจะเป็นคนที่ก้าวช้าไปเสมอ เรียกว่า พลาดนั่นพลาดนี่อยู่บ่อย ๆ เพราะมัวแต่ลังเล ไม่มีความมั่นใจ พอบอกกับตัวเองว่า "เอาล่ะ วันนี้จะทำจริง ๆ แล้ว" ก็มักจะไม่มีโอกาสได้ทำแบบนั้นแล้ว เคยมีคนบอกเราว่า "วางแผนสิบปี ไม่เท่าฟ้าลิขิตวันเดียว" เป็นกับเราบ่อยนะ ก่อนที่จะทำอะไร มักจะวางแผนไว้ แผน 1..... ถ้าพลาดก็ แผน 2.... ถ้าทำไม่ได้ก็ แผน 3.... แต่ก็ยังมีเรื่องที่คาดไม่ถึงอยู่บ่อย ๆ เฮ้อ... วันก่อนเพื่อนชวนไปดูหนังหลังสอบ เลยกะว่าจะชวนคน ๆ หนึ่งไปด้วย เตรียมคำพูด-คำถาม-คำตอบไว้มากมาย ถ้าเค้าปฏิเสธจะทำไงให้เค้าโอเค แบบนั้น ก็กะว่าไง ๆ ก็จะตื้อจนได้ แต่... ก็ไม่ได้เจอกันเลย ช่วงนี้ช่วงสอบ ไม่แปลกที่จะไม่เจอ เค้าสอบเสร็จแล้วคงไม่ค่อยได้เข้าคณะ ไม่ก็เข้าคณะ แต่คลาดกัน เราไม่เจอเอง เราก็ยังมองโลกในแง่ดี วันนี้ไม่เจอ ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ก็ได้ เมื่อวานเย็นนี่เอง เราเจอพี่ T พี่ T ก็คือคนที่เล่นหมากรุกกับเค้า(ที่เราเคยเล่าเมื่อวันก่อน) พี่ T มาบอกว่า รู้เรื่องเราแล้ว หมายถึงรู้ที่เราชอบคน ๆ นั้นน่ะ ก็คุยกันหลายเรื่อง สุดท้ายเราก็ปรึกษาเรื่องที่จะชวนคน ๆ นั้นไปดูหนัง พี่ T : ไม่ทันแล้วล่ะ... พี่ T : เค้าจะไปญี่ปุ่นวันอาทิตย์นี้... .... ...... ........ เหมือนโลกหยุดหมุน เหมือนใครหยุดเวลาเอาไว้ ชั่วขณะหนึ่ง จริง ๆ โลกรอบข้างก็ยังเคลื่อนไหวเหมือนเดิม แต่เราเสียเองที่หยุดการเคลื่อนไหวไว้อย่างนั้น ยอมรับว่า อึ้ง....ช๊อค....พูดไม่ออก... คำพูดเป็นล้านคำ...แม้เพียงแค่คำเดียวก็ส่งไปไม่ถึง หลากหลายความรู้สึกที่อยากบอกให้รู้....คงไม่มีโอกาสแล้วสินะ อย่างน้อย ขอได้ร่ำลาก็ยังดี แม้มันอาจจะไม่ช่วยลดช่องว่างระหว่างเราและเค้าได้เลยก็ตาม เรื่องไปญี่ปุ่นน่ะ ก็เคยรู้มาบ้างแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะไปเร็วขนาดนี้ ความจริง เค้าคงตั้งใจจะไปนานแล้ว แต่เพราะติดสอบ เลยเลื่อนเป็นหลังสอบ คือ สอบเสร็จก็ไป stand by ที่กรุงเทพเลย เราจะขอเบอร์เค้าจากพี่ T แล้วโทรหาซะเดี๋ยวนั้นก็คงได้ แต่ก็นะ...ไม่ได้สนิทกับเค้าขนาดนั้นซะหน่อย..ทำแบบนั้นไป เค้าจะมองเรายังไง เค้าคงไม่อยากคุยกับเราด้วยล่ะ ยอมรับว่าไม่กล้าพอ (และดึกมากแล้วด้วย) ทั้ง ๆ ที่หลังจากคุยกับพี่ T ก็ตั้งใจว่าจะกินข้าว ก็กลับกลายเป็นมื้อที่ไม่อร่อยไปซะงั้น หลังกินข้าว ไปติวหนังสือต่อ ก็ไม่มีกำลังใจจะติวต่อ วันนี้สอบ 2 วิชา ไม่มีกะจิตกะใจจะทำข้อสอบ ไม่อยากรับรู้อะไรเลย ตอนทำข้อสอบ ฝนข้างนอกตก ทำไมกันน๊า...รู้สึกว่า ฝนในใจเรา ตกหนักกว่าอีก อยากจะร้องไห้จัง.... T^T~~ มีแต่คนบอกว่า ตัดใจซะเหอะ นี่อาจจะเป็นโอกาสดีแล้วก็ได้ ไม่ได้เจอกัน อาจจะตัดใจได้ง่ายกว่า.... ไหน ๆ ก็คลาดกันมาตลอดแล้ว ก็คลาดกันต่อไปเรื่อย ๆเลย บางที อาจจะดีกับตัว(และหัวใจ)เราก็ได้ อย่างไรก็ตาม ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ...
I feel sorry about that happen, and If there is any thing I can help, plese let me know. take care of yourself my friend....!!!
 โดย: Aimzter IP: 203.188.61.147 วันที่: 8 สิงหาคม 2548 เวลา:1:12:46 น.
กลุ่มเพื่อน ๕.๖๓ โรงเรียนอุตรดิตถ์ ขอเชิญเพื่อนๆ ทุกท่าน ร่วมงาน ๑๐๐ ปี โรงเรียนอุตรดิตถ์ วันที่ ๑๑-๑๒ ธันวาคม ๒๕๕๒
โดย: กลุ่มเพื่อน 5.63 โรงเรียนอุตรดิตถ์ IP: 210.246.186.9 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:03:59 น.
|
riar
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
|||||||||||||
เข้าใจความรู้สึกค่ะ
เราเคยเจอคล้ายๆอย่างนี้ครั้งนึง เหวอไปเหมือนกันนะ
แบบอยากย้อนเวลากลับไป แต่มันทำไม่ได้น่ะ
มาอยู่เป็นเพื่อนค่ะ จะได้ไม่เหงา