สวัสดีพี่ๆและเพื่อนๆที่แวะเข้ามาอ่านบล๊อกของเรานะคะ เพียงมีคนคลิ๊กเข้ามาก็ดีใจแล้วค่ะ

มาต่อจากเมื่อวานนะคะ วันนี้เป็นวันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2556 ว้าว ว้าว ได้มาเที่ยว Happy Valentine's day อยู่ที่ญี่ปุ่นด้วย รักประเทศนี้จัง (แต่รักประเทศไทยมากที่สุด) 

วันนี้เราต้องเตรียมแต่งกายให้พร้อมค่ะ เพราะเมืองนี้ได้ชื่อว่าดินแดนที่หนาวที่สุดในญี่ปุ่น เสื้อผ้าหน้าผมต้องจัดการให้ดีไม่งั้นอาจจะมีชีวิตรอดอยู่ได้ไม่ถึงตอนเย็น ฮ่าฮ่าฮ่า

เท่าที่มีอยู่เลยออกมาเป็นแนวอินดี้ค่ะผสมปนเปไปหมด แต่ก็เอาอยู่พอสมควรค่ะ (ดูพิกลๆนะคะ)

ไปค่ะพร้อมที่จะลุยแล้ว เช้านี้เราจะไปขึ้นเรือตัดน้ำแข็งหรือที่เขาเรียกว่าดริฟท์ไอซ์ เราเดินเล่นกันไปจากโรงแรมก็ใช้เวลาประมาณ20นาที รถเมล็ก็มีนะคะก็ขึ้นจากหน้าโรงแรมนั่นแหละค่ะแต่ไม่ขึ้นจะเดินกันค่ะ ก็ที่บ้านไม่มีหิมะนี่คะ ต้องการใช้เวลาและสัมผัสช่วงเวลานี้ให้นานที่สุด ฮ่าฮ่า

ไปเที่ยวญี่ปุ่นครั้งนี้รักกันมากเป็นพิเศษ เดินไปไหนก็ต้องเกาะกันตลอดไม่ยอมที่จะห่างกันเลย เอิ้ก เอิ้ก กลัวล้มน่ะค่ะ ก้นกระแทกพื้นมาทีแล้วตั้งแต่วันแรก เลยหลอนตลอดค่ะ หลังจากนั้นเดินระวังไปตลอดโดยอัตโนมัติ เดินมาไม่ไกลก็ถึงท่าขึ้นเรือแล้วค่ะ เราจองล่วงหน้ามาทางอินเตอร์เน็ตซึ่งปัจจุบันไม่รู้เป็นยังไงแล้ว แต่ตอนที่เราจองอนุญาติให้ใช้แต่ภาษาญี่ปุ่นเท่านั้น (เราก็เลยให้รุ่นน้องช่วยจัดการให้) ถ้าเข้าใจไม่ผิดตั๋วจองจะราคาแพงกว่าด้วย แต่ก็ได้ขึ้นเรือแน่นอน

วันนี้อุณหภูมิอากาศวัดได้ -สิบกว่าๆเอ๊งค่ะ หุ หุ แต่เนื่องจากจัดมาเต็มเป็นแม่หมีขนาดนี้เลยสบายมากค่ะ บรื๊อ ...

เป็นประสบการณ์ที่แปลกใหม่สำหรับการได้นั่งเรือตัดน้ำแข็งนี้ซึ่งได้รับความนิยมจากนักท่องเที่ยวมากๆค่ะ เจอทั้งชาวญี่ปุ่น จีน เกาหลี ไทย แน่นเต็มลำทีเดียวค่ะ

เรือค่อยๆเคลื่อนออกจากท่า ซึ่งในตอนแรกจะยังไม่เจอแผ่นน้ำแข้ง พอออกจากฝั่งมาสักพักค่ะ ลอยกันอยู่เต็มขาวโพลนไปหมด เหมือนทะเลน้ำแข็ง

คุณสามีบอกแผ่นบางๆแบบนีไม่ตื่นเต้น น่าจะหนาๆใหญ่ๆแบบในไททานิค เอ้อ..จะอันตรายไปป่าวคะ แต่ทั้งนี้และทั้งนั้นสภาพของน้ำแข็งในทะเลนี้จะบางหรือหนาก็ขึ้นอยู่กับสภาพอากาศในแต่ละปีน่ะค่ะ เป็นน้ำแข็งที่ลอยมาจากทะเลขั้วโลกเหนือโน่นเลยนะคะ บางทีก็มีซากสัตว์ลอยติดมาด้วยค่ะ

นักท่องเที่ยวบางคนต้องการมานั่งเรือตัดน้ำแข็งแบบนี้ แต่ไม่มีน้ำแข็งให้ตัด ก็เหมือนนั่งเรือออกมาชมวิว ค่าโดยสารก็จะถูกกว่า ดีจังนะคะไม่เอาเปรียบผู้บริโภค

นักท่องเที่ยวที่ทนสภาพอากาศหนาวไม่ไหวก็อยู่ด้านในนี้ก็ได้ค่ะ มีของขาย มีที่ให้นั่งชมวิวออกไปทางนอกหน้าต่างอย่างดีค่ะ แต่ แฮ่ๆ โดนจองหมดแล้ว เราเลยได้แต่ยืนอยู่ข้างบนจนเกือบถึงฝั่งเลยค่ะ ซึ่งก็ใช้เวลาทั้งหมดประมาณชั่วโมงครึ่ง (ไวมากๆ)

Reserved seat น่าจะต้องจ่ายเพิ่มน่ะค่ะ

ป้ายรถเมล์อยู่ด้านหน้าท่าเรือเลยค่ะ สามารถนั่งไปพิพิธภัณฑ์เรือนจำอะบาชิริ พิพิธภัณฑ์ก้อนน้ำแข็ง ถ้ามาขึ้นเรือรอบเช้า 9.30 หลังจากเรือเข้าฝั่งเทียบท่าแล้ว ไปเข้าห้องน้ำห้องท่าให้เรียบร้อยออกมายืนรอรถเมล์ครู่เดียวเดี๋ยวก็มาค่ะ (เขาจัดเวลาไว้ให้พอดีกัน)

เราเลือกที่จะมาลงที่พิพิธภัณฑ์ก้อนน้ำแข็งโอคอสก์ริว-เฮียว นี้ก่อน(Okhotsk Ryu-ho Museum) เสียค่าเข้าชม แต่สามารถเอาหางบัตรไปเล่นห่วงยางสไลด์เดอร์ด้านหน้าได้ฟรีหนึ่งรอบค่ะ ด้านในมีชมสารคดี จอ 360 องศา มีห้องที่มีอุณหภูมิ -16 ซึ่งก็พอๆกับอุณหภูมิข้างนอกตอนนี้ ฉะนั้นถ้าใครมาหน้าร้อนแล้วอยากรู้ว่าอุณหภูมิติดลบ มันหนาวแค่ไหนเชียว ต้องลองมาดูค่ะ (สำหรับเราวันนั้นเลยไม่ตื่นเต้นกับห้องนี้ ) ฮ่าฮ่า เจอทุกวัน  

ก่อนเข้าห้องเย็นเขาจะแจกผ้าขนหนูชุบน้ำผืนหนึ่ง เข้าไปแกว่งๆสองสามที แข็งอย่างที่เห็นเลยค่ะ  ที่นั่นชั้น 3 มีอาหารขายนะคะไม่ต้องกลัวหิวค่ะ

หลังจากอิ่มหมีปากมันกันแล้ว สองเด็กโข่งก็พากันลงมาเล่นห่วงยางสไลด์เดอร์ลืมความแก่กันไปพักหนึ่งค่ะ

ลืมบอกไปค่ะ ก่อนที่จะเข้าไปเที่ยวด้านในเราควรจะเตรียมดูเวลาเดินรถให้ดีว่า ขากลับออกมาจะมีกี่โมงบ้างนะคะ จะได้ไม่ต้องยืนรอนาน เพราะรถเมล์บ้านเขาส่วนมากจะมากันตรงเวลามากๆค่ะ

เราขึ้นรถเมล์จากหน้าพิพิธภัณฑ์น้ำแข็งนั่นแหละค่ะ มาลงที่พิพิธภัณฑ์เรือนจำอะบาชิริ (Abashiri Prison Museum) ซึ่งเขาทำการจัดแสดงไว้อย่างดีทีเดียวค่ะ เดินลุยหิมะดูจุดนั้น จุดนี้ เย็นดีค่ะ

เดินเที่ยวกันจนครบหมดทุกจุดด้านในแล้ว เพิ่งจะบ่ายสามเองเราเลยนั่งรถเมล์กลับมาที่สถานีอะบาชิริ เพื่อจะนั่งรถไฟกลับไปที่สถานีคีตะคามะ (Kitakama Station)ที่มาเมื่อวานใหม่อีกครั้ง เพราะเมื่อวานมาไม่ได้ขึ้นไปที่จุดชมวิว เพราะนักท่องเที่ยวเยอะมากและกลัวตกรถไฟ ก่อนไปขอดื่มกาแฟร้อนๆสักแก้วก่อนเถอคะ กาแฟจากตู้กดอัตโนมัตินี้ยังอร่อยกว่าแบบเป็นกระป๋องบางยี่ห้อที่นั่นนะคะ และร้อนทีเดียวเลยค่ะ(เราเลือกแบบกาแฟดำไม่ใส่นม)

รถไฟต่างจังหวัด

กลับมาอีกครั้งที่สถานีคิตะคามะ

วู้ว....ดีจังวันนี้ไม่มีคนเลย ว้าว...สวยแบบเย็นๆ เงียบๆ ดีจัง

ขาวโพลนสุดลูกหูลูกตา

ด้วยความที่เห็นแก่กินทั้งคู่ ตอนนั่งรถไฟผ่านมาเลยเล็งร้านหนึ่งไว้ระหว่างขามา เพราะฉะนั้นเราเลยขึ้นรถไฟขบวนถัดมากลับมาทันที

 หลังจากนั้นก็เดินไปร้านขายอาหารทะเลที่เล็งไว้ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากสถานีนัก ตอนนั้นเป็นห้าโมงเศษๆ พอเดินไปถึงร้าน แง แง เขาบอกร้านกำลังจะปิดแล้ว แป่ว...ฟ้าก็เริ่มมืด ขบวนรถเที่ยวถัดมาก็ 18.40 หิมะก็เริ่มตกหนักขึ้น เราสองคนติดอยู่ที่สถานีนี้ชั่วโมงครึ่ง

และสถานนีนี้เป็นเหมือนสถานีเสริม เพราะเป็นสถานีรถไฟที่เล็กที่สุดเท่าที่เราเคยไปมาในประเทศนี้ เป็นห้องเล็กๆสี่เหลี่ยมสักยี่สิบกว่าตารางเมตร

เอิ๊ก เอิ๊ก ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ขนาดค่ะ แต่ปัญหามันอยู่ที่อุณหภูมิเพราะพอยิ่งมืด อุณหภูมิก็ยิ่งลดลง หิมะก็ตกแรงขึ้น ดิฉันก็เริ่มอยากเก็บดอกไม้ด้วย จะทำยังไงให้ร่างกายอบอุ่นกันนะ คุณสามีลุกขึ้นมากระโดดตบ เราโชว์สเต็บลีลาษสมัยม.ปลาย พอเต้นเบื่อแล้วหันไปทำตัวให้เป็นประโยชน์โดยการเอาไม้กวาดมากวาดเศษหิมะ

และยิ่งเราใจจดใจจ่ออยู่กับมัน ยิ่งดูเหมือนเวลามันจะเดินนน ช้าาา มากกกค่ะ นึกได้เออเอาไปโฟนออกมาเปิดเพลงซึ้งๆฟังกันดีกว่า วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์นี่นา มาเรามาช่วยกันจดจำช่วงเวลานาทีนี้ นาทีที่เรามาติดกันอยู่ที่นี่สองคนดีกว่า เพราะตอนนี้ช่วงเวลานี้มีเพียงเราสองคนจริงๆ (ซึ้งไปด้วย แต่ก็ยังอยากเก็บดอกไม้อยู่)

พอเราเพลินๆ ซึ้งไปกับเสียงเพลงไปซักพัก ใจเราก็ลืมเรื่องเวลาไปได้สักพักค่ะ ไม่นานนักรถไฟก็มาตรงเวลาเป๊ะ เฮ้อ...รอดมาได้ ฮ่าฮ่าฮ่า เราลงที่สถานีอะบาชิริ เพราะโรงแรมที่พักอยู่ฝั่งตรงข้ามเลยค่ะ เราพักที่ โรงแรมรูทอิน อะบาชิริ

ลาไปด้วยภาพสองเด็กโข่ง บนรถไฟขบวนพิเศษ Ryuhyo Norokko ที่วิ่งระหว่าง อะบาชิริ    กับ ชิเรโตโกะชารินะคะ พบกันใหม่ครั้งหน้าค่ะสวัสดีค่ะ