คิดถึงโมโม่ซัง

เราเป็นโรคบ้าแมวมาตั้งแต่เล็ก ยังเด็กมาก ตอนยังเล็กชั้นประถม ก็ได้อาศัยแมวที่พลัดหลงถิ่นเข้ามาในบ้าน จาก 1 ตัว ขยายเป็นสิบๆ ตัว จนกระทั่งย้านไปเรียนในตัวเมืองเชียงใหม่ ก็ยังหอบหิ้วแมวตัวโปรด (ตัวผู้) มาอยู่ด้วยกัน จนกระทั่งวันหนึ่งเจ้าเหมียวไปกัดกับแมวตัวผู้ตัวอื่น เพื่อแย่งตัวเมียกัน มันติดโรค จนจากเราไปอย่างไม่กลับค่ะ

เพราะย้ายมาอยู่ในกรุงเทพฯ เราก็ยังบ้าแมว ดันมีแมวที่ไหนไม่รู้หลงเข้ามาในบ้าน เรากับน้องๆ และคุณยาาย ก็ช่วยกันเอาข้าวปลาอาหาร บำบำเรอเจ้าโมโม่ จนไม่ไม่สามารถไปจากเราได้ (แอบสงสารเจ้าของเดิมเหมือนกัน) โมโม่เป็นแมวไทยสามสี ตัวอ้วนกลม อายุเยอะมากแล้วตอนหลงมาที่บ้านเรา คาดว่าไม่ต่ำกว่า 10 ปีค่ะ

โมโม่เป็นขวัญใจทุกคนในบ้าน แต่ต้องเลี้ยงแบบหลบๆ ซ่อนๆ เพราะตอนนั้นเรายังอยู่กับคุณแม่และคุณพ่อใหม่ แต่ทางคุณพ่อท่านไม่ชอบสัตว์เลี้ยงเลยค่ะ

เราเลี้ยงโมโม่จนน้องสาวเราแต่งงานออกเรือนไป จึงย้านโมโม่ไปอยู่ด้วย แต่ชีวิตโมโม่ช่างน่าสงสาร น้องแต่งไปไม่ถึงปี ก็ท้อง เพราะคลอด ที่บ้านโน้นก็กลัวลูกสาวแพ้ขนสัตว์  เราเลยต้องหาบ้านให้โมโม่อย่างจริงจังค่ะ

เรานำโมโม่ไปให้พี่ที่ทำงานเก่าที่บ้านมีบริเวณกว้างขวาง ตอนนี้โมโม่แก่มากแล้วค่ะ น่าจะ 14 ปีแล้วมั้งคะ ฟันร่วงจะหมดปากแล้ว เหลือไว้ให้ดูต่างหน้า 1 ซี่แบบคลอนๆๆ ค่ะ   พี่ที่เค้ารับไป เค้ารักโมโม่มาก เพราะโมโม่เป็นแมวตัวเมียที่มารยาท นิสียดีที่สุดตัวหนึ่งค่ะ ถ่ายเป็นที่เป็นทาง (ทางโน้นเค้าเปิดช่องระบายน้ำให้โมโม่ถ่ายค่ะ)  ไม่แทะกัดเฟอร์นิเจอร์ซุกซน (แหงล่ะ ฟันร่วงจดหมดปากแล้วนี่ ^^) 

โมโม่อยู่กับเค้าไม่นาน โมโม่ก็จากทุกคนไปค่ะ  เราเศร้ามากมาย แต่ด้วยตัวเองก็ยังไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง งานการก็เยอะ ทำหามรุ่งหามค่ำ (เกือบเช้าดีกว่ามั้ง)  เราก็ทำใจ ไม่เลี้ยงสัตว์อะไรเป็นระยะใหญ่ๆ จนเราพร้อมดีกว่าค่ะ

บทความนี้ เป็นบทความที่เขียนระลึกถึงเหมียวใหญ่โมโม่ที่เป็นที่รักของทุกคนอยู่แม้กระทั่งทุกวันนี้ ยังมีแต่คำระลึกถึงตลอดเวลา  ขอให้เป็นสู่สุขคติ แล้วเราจะเจอกันใหม่นะเหมียวโมโม่

ปล ขอบคุณรูปภาพจากเวปค่ะ  เจ้าโมโม่มีลักษณะคล้ายตัวสามสีค่ะ

Create Date : 20 เมษายน 2555		1 comments
Last Update : 20 เมษายน 2555 15:48:47 น.
Counter : 4469 Pageviews.
Share Tweet