รอยยิ้มรัฐสภา คล้ายขวานหินขรุขระค้ำสวัสดิ์สิริประเทศ คมขอบขยายเขต ทะทื่อ ด้ามผอมโซพละสิ้นพลังจะปะทะถือ ผองใดจะรับมือ ระราน ปลวกกินแก่นกะเทาะเปลือกกระทั่งผุปุปะปาน ชอนไชประชาบ้าน ซะพัง มีเพียงผีผิวะว่าวิเศษพิสุพิสัง สงสารพิโถถัง ไผท ผีปกครองปฐพีประทุษอธิปไตย เหนือใต้อีสานพ่าย สภา ผองทุกข์คือธุระแม้คะมำก็มุจะมา ที่แพ้น่ะน้ำตา สยาม อ้ายผีปอบกะจะกินซะฉ่ำฉุกระเพาะปาม ปลิ้นปล้อนอร่อยลาม แประลิ้น ขวานทองร้อนระอุร้าวระบมระบิจะดิ้น ไพร่ฟ้าสิซุกดิน ละอาย โอ้ใครบอกผิวะว่าดิแลนดะอะซไมล แย้มเขี้ยวน่ะยิ้มคราย... ตะกราม รินน้ำตาระดะหล่นควะคว้างเถอะนะสยาม แย้มยิ้มสิยิ้มยาม ระไห้ แค่นยิ้มอยู่ขณะทรยุคอธิปไท ไร้รัฐถนอมไท้ ประชา เพียงยิ้มรัฐสภาสยองก็ทรมา กอบกินขม้ำอ้า ณ เขต คล้ายขวานหินขรุขระค้ำสวัสดิ์สิริประเทศ ไชยาสภาเปรต ชโย   Create Date : 01 ตุลาคม 2548     0 comment Last Update : 1 ตุลาคม 2548 1:09:19 น.     Counter : 406 Pageviews.   Share Tweet