การรอคอย
ช่วงที่ผ่านมาคิดอะไรที่มัน มองโลกในแง่ดีเกินไปหน่อย ไม่ได้คิดเผื่อผลที่ตามมาเลยถ้ามันไม่เป็นไปตามที่เราตั้งใจไว้ เรานี่ดูท่าจะ รักตัวเอง มากเกินไปแล้วละมั้งเนี่ยดูท่าจะมั่นใจเกินเหตุ แต่มาตอนนี้รู้สึกว่ามันไม่มีอะไรแน่นอนเลย รู้สึกรังเกียจตัวเองขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ที่เมื่อก่อน ทำไม๊ ทำไม ถึงได้เข้าข้างตัวเอง คิดว่าตัวเองแน่ ซะเพียงนั้น (แต่ว่าเราก็ไม่เคยอวดตัวกับใครนะ ได้แต่คิด เก่งแต่เวลาที่อยู่กับตัวเองน่ะ)รู้สึกว่าตอนนี้มองตัวเองเท้าเหยียบพื้นบ้างแล้วล่ะ ถ้าเป็นได้ เราก็อยากจะเดินในทางสายที่เราเลือกนะ (ในขณะที่ตอนนี้ยังมีโอกาสเลือก)แต่เราเองก็ลืมนึกไปว่า ใช่เราแต่ฝ่ายเดียวที่ไหน ที่มีสิทธิ์เลือก คนอื่นเขาก็มีสิทธิ์เลือก (ที่จะไม่ได้เอาเรา)เหมือนกันเฮ้อ... ท้อใจ แต่ว่ายังไม่ิสิ้นหวังนะเนี่ย แม้ว่าความหวังมันจะเป็นเรื่องที่โหดร้ายที่สุดพอกับเป็นเรื่องที่สวยงามก็เถอะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
