|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
เอ็นท์กันยังไงในอเมริกา ตอน: College Essay ดวงและปากเท่านั้น...ช่วยท่านได้
หนุ่มตี๋หน้าคมในหนังจีนว่าไว้ เวลาไม่หวนผ่าน สายน้ำไม่หวนคืน ตะวันไม่ย้อนกลับ รูมเมทผมหลับแล้วปลุกไม่ค่อยจะตื่น ต้องกระทืบให้ฟื้นเอาบ่อยๆ จนหน้าแข้งค่อยแข็งแรงดั่งหินผา ให้มันตื่นแล้วบ้าเอาแขนเท่าท่อนซุงฟาดสลบเหมือด ลิ่มเลือดไหลลงผืนพรม สีแดงเป็นดวงดูน่าชมดีแท้ ลืมตัวไปแว้บเดียวเท่านั้นครับ ก็ผ่านมาครึ่งเดือน อ้าว ยังไม่ได้อัพเดทบล็อคเลยละวา ดังนี้ ผมก็เลยมาต่อด้วย College Essay แปลเป็นไทยว่า เรียงความนั่นเองครับ เรียงความครับ เรียงความ ฟังไม่ผิดหรอก แบบเดียวกับที่เคยเขียนยี่ฉิบบันทัดเอาไปส่งคุงคู แล้วได้ออกไปอ่านหน้าห้องนั่นแหละ ว่าไปก็ระลึกถึงความหลังครั้งยังเป็นเด็กน้อยตัวกลม แก้มยุ้ย(ยังไม่ย้อย) ที่ออกไปอ่านเรียงความที่ไม่มีสาระอะไรเลย แต่ได้คะแนนขวัญใจผู้ชมเต็มร้อยถึงขั้น นร. หญิงร้องไห้จ้าตาแดงแจ๋ เพราะความน้ำเน่าส่วนบุคคลนั่นละครับ คิดดูสิ นั่นเด็ก ป.หก นะ พอแก่มาถึงได้อยากจะเขียนเรื่องน้ำเน่าให้สาวๆ ร้องไห้ซบไหล่ผมบ้าง ปรากฤว่าเจ๊ๆ แกก็ร้องกันจริงๆ แต่ร้องแล้วไปซบไหล่แฟนๆแกนี่สิ พับเผื่อเลยครับ เหลือรอดมาถึงไหล่ผมซักคนรึก็เปล่า เอาเป็นว่า เข้าเรื่องซะที เรียงความของฝรั่งนี้ก็ไม่ต่างอะไรจากเรียงความสมัยประถมเลย มีความยาวต่างๆ กันไปตามมหาลัย ที่เห็นน้อยที่สุดก็ 150 คำฝรั่ง (ครึ่งหน้าเอสี่เว้นบรรทัด) ไปจนถึงแปดร้อยคำ (สี่หน้าเอสี่เว้นบรรทัด) แต่เฉลี่ยแล้วโดยมากจะอยู่ที่สามร้อยถึงห้าร้อยคำ คือหน้าหรือสองหน้าเศษๆ พอดีกับเรื่องสั้นเหมาะๆ สักเรื่อง ซึ่งผมโม้อยู่เป็นประจำ หัวข้อคำถามก็จะมีอยู่มากมายหลายหลากครับ เช่น คุณจะเรียนอะไร เรียนไปทำไม (คำถามสุดแก่เรียน) คุณต้องผจญกับปัญหาในชีวิตอะไรบ้าง และแก้ไขมันอย่างไร (คำถามครอบจักรวาล) ใครเป็นบุคคลที่สำคัญที่สุดในชีวิตของคุณ (คำถามฝังชีพ ตอบไม่ดีเขาจะรับแม่คุณเข้ามหาลัยแทนตัวคุณ) จงแสดงความคิดสร้างสรรค์ (คำถามเด็กแนว) คุณมีความสามารถพิเศษ-กิจกรรมอะไรบ้าง (คำถามหวังใช้งาน) ฟรีสไตล์ (คำถามไร้ความรับผิดชอบ) ฯลฯ(คนยกตัวอย่างก็เริ่มไร้ความรับผิดชอบ)
ก็ต้องเล่าเหตุการณ์ ตอกไข่ใส่สีเข้าไปละครับ Admission Office ถูกใจคนไหน คนนั้นแหละได้เข้า และนี่คือมหาลัยในอเมริกา โดยเฉพาะมหาวิทยาลัยที่มีดีจนหยิ่งในศักดิ์ศรีใช้ได้ เขาจะไม่มีเหตุผลร้อยเปอร์เซ็นต์ในการรับ เผื่อไว้ให้ลุ้นหน่อยๆ พอให้ เลือดอเมริกัน สูบฉีดด้วยความตื่นเต้ลล์ วันนี้เรื่องสั้นหน่อยนะครับ เพราะไม่รู้จะอธิบายยังไงดี มันเป็นเรื่องของการเขียนเท่านั้นจริงๆ
คราวหน้า ก็จะมาระบายเรื่อง TOEFL ที่ยุ่งยากซับซ้อนเอาการละกันนะครับ เดี๋ยววันจันทร์มีสอบ ยังไม่ได้อ่านหนังสือเลย แฮะๆ สวัสดีครับ
Create Date : 13 พฤษภาคม 2550 |
|
15 comments |
Last Update : 13 พฤษภาคม 2550 10:27:08 น. |
Counter : 6284 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: jaynis IP: 58.8.193.133 14 มกราคม 2551 17:14:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: //อิ้งเอง// IP: 124.121.185.226 6 กุมภาพันธ์ 2551 1:10:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: mia IP: 125.27.190.112 10 กุมภาพันธ์ 2551 10:31:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: ฟ้า IP: 82.196.56.194 24 กันยายน 2551 3:44:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: badinblood IP: 125.27.194.18 8 ธันวาคม 2551 22:01:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: แถวเนี้ย IP: 67.239.215.47 26 มีนาคม 2552 8:26:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: อะลอง IP: 125.24.191.62 18 เมษายน 2552 6:27:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: พายไก่ IP: 117.47.13.72 24 กรกฎาคม 2552 16:35:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: ชูโฮ_มารู 12 กุมภาพันธ์ 2553 21:58:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: KeRiDa 31 ธันวาคม 2553 9:18:50 น. |
|
|
|
| |
|
|