ส้มหล่นได้ไป Yellowstone
ส้มหล่นๆ จู่ๆ มีคนชวนไปเที่ยว Yellowstone หลังจากที่ต้องนั่งหง่าวอยู่ Champaign โดยไม่ได้ไหนเล้ย กำลังจะเฉาอยู่แล้ว ว ว ว หลังจากสอบถามเรื่องวันเดินทางและค่าใช้จ่ายเรียบร้อยแล้ว ก็ต้องขอถามผู้อุปการะคุณในการท่องเที่ยว (และการมาเล่าเรียน) ซะหน่อย พอโทรไปถามหม่าม้า คำตอบที่ได้รับก็คือ โตแล้วให้ตัดสินใจเอง ไอ้น้องที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็บอกว่าเรื่องของเธอ ก็คิดเอาเองล่ะกันว่าจะไปหรือไม่ไป เพราะเราต้องขาดเรียนเป็นเวลาสามวันด้วย ถ้าวันเรียนไม่ครบตามกำหนดอาจะโดนไล่ออกนอกประเทศซะก่อน อิอิ ตอนแรกกะว่าจะให้คำตอบกับผู้ชักชวนในวันรุ่งขึ้น (คือเจ๊แกมาชวนเอาช่วงดึกๆ แล้วเราจะต้องนั่งเช็คที่บ้าน กับเวลาเรียนด้วยอ้ะ) แต่ปรากฏว่าสามารถให้คำตอบได้ภายในคืนนั้นเลย อิอิ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนใจง่าย ยังงัยก็ไม่รู้ :P การไปเที่ยวครั้งนี้ เป็นการไปเที่ยวแบบ Blank หน่อยๆ (หรือเยอะๆ ) ก็ไมรู้ แหะๆ คืออย่ามาถามนะ ว่าไปไหนมามั่ง ที่นี่อยู่ตรงไหน ข้าพเจ้าไม่สามารถตอบได้สักเท่าไหร่ อายจัง ปกติเวลาไปเที่ยวก็จะนั่งศึกษาอยู่กับคุณพี่ วางแผนกว่าจะรู้เรื่องงแต่ละทีก็อาศัยเวลาเป็นอาทิตย์ๆ (ข้อมูลภาษาไทยด้วยนะ แหะๆ) แถมเที่ยวกลับมายังชอบลืมอีกว่าตัวเองไปไหนมาบ้าง (ขออายอีกสักหลายๆ รอบ หึหึ) งวดนี้ก็เลยขอเกาะๆ ตามคนอื่นๆ ไปเที่ยวด้วยสักหน่อย เห็นมีแผนเรียบร้อยแล้ว เราก็เลยทำหน้าที่ผู้ตามที่ดี ตามอย่างเดียวเลยจริงๆ แหะๆ แอบสงสารพวกผู้นำเหมือนกัน ดูท่าทางจะเหนื่อยๆ กันเหมือนกันนะ อิอิ พอรู้ตัวว่าจะได้ไปเที่ยว โอยยยย +++ นั่งนับวันรอ ร๊อ รอ เลย แล้วก็ต้องจัดการเคลียร์เรื่องเรียนด้วย ต้องส่งอีเมลไปบอกบรรดาคุณครูทั้งหลาย บางคนก็ตอบกลับ บางคนก็ไม่ แล้วก็พยายามตามงานด้วย ว่าเค้าจะสอนอะไรช่วงที่เราขาด (ที่จริงถามมาก็ไม่ได้ทำอ้ะ อิอิ) แถมคนสอนยังใจดี อวยพรให้เราเที่ยวสนุกๆ ด้วย วิ้วๆๆ สมพรปากนะค๊า เดี๋ยวไว้เรื่องเที่ยวขอมาต่องวดหน้าน้า
อิจฉาคนได้เที่ยว