BlogGang.com : : พระจันทร์เที่ยงวัน :

มิถุนายน 2553

		1	2	3	4	5
6	7	8	9	10	11	12
13	14	15	16	17	18	19
20	21	22	23	24	25	26
27	28	29	30

30 มิถุนายน 2553

รักไม่เคยเปลี่ยนแปลง

รักไม่เคยเปลี่ยนแปลง

รักไม่เคยเปลี่ยนแปลง

รู้สึกใจหายจัง...เมื่อได้เข้ามาอ่านบอร์ดล่าสุด
ที่ผมได้เขียนขึ้น ถึงมิตรที่รักยิ่ง เมื่อปลายเดือนกุมภาพันธ์
เพราะมันได้ยืนยันว่า นานกว่า 4 เดือนเต็มแล้ว ที่หัวใจของเราหล่นหาย
ผมไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น ที่ทำให้หัวใจของเราหล่นหายไป

ผมเริ่มต้นย้อนกลับไปอ่าน "พระจันทร์เที่ยงวัน"
แล้วก็ไล่เรียงอ่านไปทีละตอน...ทีละตอน จนครบทุกตอน
ยอมรับว่ารู้สึกใจหายไม่น้อย บางตอนทำเอาน้ำตาคลอเบ้าเลยทีเดียว
นึกไม่ถึงว่าในห้วงเวลานั้น ตัวเองได้ปล่อยใจรักให้กับมิตรน้อย
ได้อย่างมากมายและท่วมท้นจน รู้สึกไม่น่าเชื่อใจตัวเอง

เวลาช่างเดินเร็วไปเสียจริง เผลอแป๊ปเดียว 4 เดือนกว่าแล้ว
ที่ผมไม่ได้เขียนบทความเพิ่มขึ้นจากเดิม เหมือนอย่างที่เคยเขียนอยู่ทุกๆ วัน
ค่ำคืนนี้ถือเป็นโอกาสที่ดี ผมจึงได้ลงมือเขียนบทความขึ้นมาอีกครั้ง
อย่างน้อยเพื่อรำลึกและยืนยันว่า หัวใจของผมยังมีมิตรที่รักอยู่เต็มหัวใจ
หัวใจรักมั่นของผม คงไม่อาจเปลี่ยนแปลงใจรักที่ผมมีต่อเขาได้

"รักไม่เคยเปลี่ยนแปลง" จึงเป็นบทเพลงพิเศษสำหรับผมคืนนี้
ผมเปิดฟังเพลงนี้ ควบคู่ไปกับการเริ่มต้นเขียนบทความนี้ไปพร้อมๆ กัน
ยิ่งได้ฟังเพลงก็ยิ่งทำให้รู้สึกใจหาย ที่หัวใจของเราได้หล่นหายกันไป
หากค่ำคืนนี้ผมสามารถขอพรจาก ดวงดาวหรือพระจันทร์ ได้สักข้อหนึ่ง
ผมจะขอพรให้ "มิตรที่รักยิ่งของผม" ได้กลับคืนมาสู่ชีวิตผมอีกครั้ง

คำแรกที่ผมจะพูดกับเขาก็คือ "รู้ใช่ไหมครับ...พี่รักเรามากนะ"
ผมอยากกอดเขาแน่นๆ ไว้แนบที่ใจของผม ให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้
ผมจะจูบหน้าผากเขาเบาๆ พร้อมกระซิบที่หูด้านขวาเขาว่า...
"อยู่กับพี่ตลอดไปได้ไหม" ผมจะกอดเขาตลอดทั้งคืน
เพื่อชดเชยห้วงเวลาที่หัวใจของเราหล่นหายไป

ผมรู้สึกเหงาจับใจจริงๆ ในค่ำคืนนี้ อยากให้มิตรที่รักมาอยู่ข้างๆ
หรืออย่างน้อย ก็มานั่งคุยกันทาง MSN เหมือนอย่างที่เราเคยคุยกันอยู่ประจำ
แต่มันคงเป็นไปได้แค่ฝัน...สำหรับค่ำคืนอันเงียบเหงาในวันนี้
เพราะมิตรที่รักของผม คงกำลังปฏิบัติหน้าที่ "คนดีของสังคม"

ผมรู้สึกเป็นห่วงเขาทุกครั้ง ที่เขาบอกผมว่า "ทำงานเหนื่อยเหลือเกิน"
ผมอยากให้เขาเปลี่ยนอาชีพ แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน
ผมรู้สึกเห็นใจที่เขาต้องเอาสุขภาพของเขา แลกกับสุขภาพของคนไข้มากมาย
เขารักษาผู้คนมากมายให้หายป่วย แต่เขากลับต้องป่วยเพราะงานหนัก
ช่างน่าเห็นใจเสียจริงชีวิต ของคนดีที่สังคมมอบตำแหน่งให้

"รักนะ..รู้ใช่ไหม" ผมยินดีจะพร่ำบอก แก่มิตรที่รักยิ่งของผมตลอดไป
ผมว่ามันไม่สำคัญว่ามิตรที่รักยิ่งของผมจะรักผมมากน้อยเพียงใด
มันสำคัญตรงที่ว่าผมรักมิตรที่รักยิ่งของผมท่วมท้นในหัวใจ
เท่านี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับคำว่า "ความรัก" จริงไหมครับ

"คุณหมอแสนดี" ผู้อุทิศชีวิตเพื่อสังคม ดูช่างแตกต่างกับผมเหลือเกิน
ที่มีบทบาทเป็นนักธุรกิจ ที่หมายมุ่งเอากำไรจากธุรกิจให้กับตัวเอง
พระจันทร์ที่อ่อนหวานนุ่มนวล มันช่างแตกต่างจากแสงอาทิตย์ที่ร้อนแรงเหลือเกิน
ชีวิตของเราสองคนดูช่างแตกต่างกันเสียจริง ผมรู้สึกน่าเศร้าใจยิ่งนัก
ผมอยากให้เขาพักผ่อนเพียงพอ ไม่ตรากตรำทำงานเพื่อสุขภาพคนอื่น
เหมือนอย่างที่เขากำลังทำงานอย่างหนักอยู่ในทุกวันนี้

ผมอยากบอกมิตรที่รักของผมในค่ำคืนนี้...จากใจรริงของผม
ด้วยคำพูดว่า...พักผ่อนเถอะนะ ผมจะหาเงินเลี้ยงดูเขาเองตราบจนวันตาย
ผมจะรักเขาด้วยชีวิตของผม ผมจะดูแลเขาอย่างดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้
ตอบผมหน่อยนะ "มิตรที่รักยิ่งของผม" ผมจะเฝ้ารอคำตอบนะครับ

Create Date : 30 มิถุนายน 2553

4 comments

Last Update : 1 กรกฎาคม 2553 0:14:09 น.

Counter : 3734 Pageviews.


สวัสดีค่ะ รักไม่เคยเปลี่ยนแปลงจริงๆค่ะ ...

โดย: LoveTurJang

วันที่: 30 มิถุนายน 2553 เวลา:22:52:29 น.


ถ้าเขาได้เข้ามาอ่านเขาคงหายเหนื่อยค่ะ บ้างที่เหนื่อยแค่ไหนมีคนที่รักอยู๋ใกล้ๆใจก้อหายเหนื่อยค่ะ

โดย: sangkayha

วันที่: 1 กรกฎาคม 2553 เวลา:1:48:15 น.


ถ้าเขาคนนั้นได้มาอ่านคงจะดีใจนะคับ รักแท้แบบนี้มีจิงๆๆด้วยเหรอ อยากมีแบบนี้บ้างจัง ขอให้รักกลับมาดังเดิมนะคับ เปนแรงใจหั้ย