|
วันของเรา
ณ ห้องจัดเลี้ยงของรีสอร์ทระดับ 4 ดาว ชานเมืองเชียงใหม่
งานเลี้ยงฉลองมงคลสมรสระหว่างเอกรัฐและปัตยาถูกจัดขึ้นอย่างสมเกียรติ ท่ามกลางญาติสนิท
มิตรสหายของเค้าทั้งคู่ นับเป็นงานช้างงานหนึ่งในรอบปีของเชียงใหม่เลยก็ว่าได้ เพราะตัวของเอกรัฐก็
เป็นลูกชายคนเดียวของพ่อเลี้ยงผูู้กว้างขวางของเมืองเชียงใหม่ ส่วนปัตยานั้นก็เป็นลูกสาวของครูเพลงมี
ชื่อของเชียงใหม่เช่นกัน ซึ่งจะว่าไปแล้วแขกเหรื่อในงานดูเหมือนจะเป็นแขกของผู้เป็นพ่อแม่มากกว่าจะ
เป็นแขกของบ่าวสาวเสียอีก
" เหนื่อยมั๊ยลูกปัด หิวข้าวรึป่าว " น้ำเสียงที่แสนคุ้นเคยร้องถามเธอจากทางด้านหลัง น้ำเสียง
ที่เธอคุ้นเคยมาตลอด และจากวันนี้ไปเธอเองก็คงจะได้ยินไปตลอดชีวิต แม้น้ำเสียงของเขาจะเรียบเฉย
แต่ตลอดมาเธอก็สามารถรับรู้ได้ถึงความห่วงใยในน้ำเสียงนั้น น้ำเสียงของผู้ชายที่พูดน้อยถึงน้อยมากๆ คนนึง แต่ก็เป็นผู้ชายคนเดียวที่เธอรักและอยากจะอยู่กับเขาตลอดไป 
" ลูกปัด โอเคมั๊ย ทำไมไม่ตอบรัฐหล่ะ " สิ้นเสียงมือใหญ่ก็วางโป๊ะลงบนหน้าผากเหม่งๆของฉัน
อีตาบ้า!!! เครื่องสำอางช้านนน
" ปัดโอเคจ้า ว่าแต่รัฐเถอะ งานใกล้เริ่มละนะ ตื่นเต้นรึป่าวจ๊ะ " เขาไม่ตอบแต่ว่าหน้าที่เริ่มแดง จัดของเขาคงจะตอบคำถามของฉันได้ดีกว่า
" โอ๋ ทูนหัวของปัด ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะ เดี๋ยวปัดจะดูแลคุณเอง " ฉันพูดพร้อมกับจับมือเขาไว้
" โธ่ ลูกปัดเนี่ย เล่นอยู่นั่นแหละ " พ่อตัวดีหันมาแว้ดฉัน เพราะฉันเอาแต่ขำยกใหญ่ อะโธ่ ก็มือเย็นเจี๊ยบขนาดซะขนาดเนี้ย เจ้าบ่าวของช้านน
" งั้นเดี๋ยวปัดไปซับหน้านิดนึงละกัน เดี๋ยวปัดมานะจ๊ะ รัฐก็ซับเหงื่อไปก่อนน๊าา " พูดจบฉันก็
วิ่งเข้าห้องพักทันที่ ทิ้งว่าที่เจ้าบ่าวจมกับความตื่นเต้นต่อไป 
20.09 น. พิธีกรบนเวทีเชิญคู่บ่าวสาวและครอบครัวของพวกเขาขึ้นบนเวที บรรยากาศในงาน
เงียบและดูยิ่งจะทำให้เจ้าบ่าวของฉันตื่นเต้นมากขึ้นไปอีก โดยเฉพาะเมื่อพ่อของฉันพูดกับเค้า
" รัฐ พ่อฝากลูกปัดด้วย รักและดูแลลูกปัดให้ดี ให้เหมือนที่พ่อรักนะ " พอพูดจบพ่อก็มองเค้า เหมือนต้องการคำสัญญาจากเค้า พ่อจะรู้มั๊ยเนี่ยว่าลูกเขยพ่อหน่ะ ตอนนี้แค่
จะพูดว่า "ขอบคุณครับ" ลูกว่ายังยากเลย แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะคิดจบ เอกรัฐก็ตอบพ่อ
"ครับพ่อ่ ถึงรัฐจะไม่รู้ว่ารัฐจะรักปัดได้สักครึ่งที่พ่อรักปัดรึป่าว แต่ปัดคือชีวิตของรัฐครับพ่อ"
งานเงียบลงชั่วอึดใจ หลังจากนั้นก็มีเสียปรบมือดังสนั่น ส่วนฉันหน่ะหรอ น้ำตาไหลแล้วค่ะ ก็จะไม่ซึ้งได้ไงหล่ะ ฉันรู้จักกับเอกรัฐมาเกือบยี่สิบปี คำว่ารักหน่ะเค้าไม่น่าพูดเกินสิบครั้ง 
และก่อนฉันกะรัฐจะลงจากเวทีเค้ายื่นสมุดไดอารีปกสีทองให้กับฉัน แล้วบอกกับทุกๆคนที่มาร่วมยินดีในงานของเราว่า " ไดอารี่เล่มนี้ คือชีวิตทั้งหมดของผมก่อนหน้านี้ และผมตั้งใจให้ปัด เพราะปัดคือชีวิตของผมนับจากนี้และตลอดไป " จากนั้นเค้าก็บรรจงจูบเบาๆ ที่หน้าผากฉัน 
ปกในของไดอารี่เล่มนั้นบอกกับฉันว่า " ลูกปัด เราไม่รู้หรอกว่าเรารักลูกปัดตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เรา
ประทับใจลูกปัดตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน ขอบคุณนะที่ทำให้โลกของเรามีเสียงหัวเราะสักที "
| Create Date : 05 ตุลาคม 2551 | | |
| Last Update : 5 ตุลาคม 2551 11:15:25 น. |
| Counter : 398 Pageviews. |
| |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
