• My Day

ติดอยู่ที่ใจ วนไปวนมา หมุนไปหมุนมา สิ่งเดิมเก่าเก่า สิ่งใหม่ในขวดเหล้า เรียนรู้ที่จะเก็บเอา เหล้าเก่าไปทำในขวดใหม่ หรือจะเอาเหล้าใหม่มาใส่ในขวดเก่าดี ? ติดอยู่กึ่งกางระหว่างทางที่จะไป ก้าวย่างอย่างไม่มั่นใจ เหยียบย่ำ สั่นเทา เพี้ยงว่าจะ เพี่ยงพล้ำ ถลำลึก หล่นร่วง แล้วหายไป ถึงจะยังไม่มั่นใจในที่ที่จะไป แต่ก็ยินดีที่จะหมดใจกับตรงที่ยืนอยู่ ด้วยว่า ความปรารถนั้นหมดแล้ว ใจรู้ ไขว้คว้าจะไปสู่ สิ่งที่ยังไม่รู้ ว่าจะมีมา ปัจจุบันจับต้องได้ กายรู้ อนาคตสัมผัสได้ ใจสู้ แต่กึ่งกลาง ตรงทางเดิน คอยเฝ้าดู กำลังจะเลือกอะไร... ทบแล้วทวนอีกหลายรอบ ตอบแล้วลบอีกหลายหน ทำแล้วล้างใหม่ไปจน รุ่งเช้า ค่ำเย็น ...ก็ยังไม่เห็นมีอะไร ใจหนอติดอยู่ตรงไหน ใจหนอติดอยู่ที่ใด ใจหนอสับสนนะใจ ใจหนอใจ จะติดอยู่แบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนบอกกายฉันที .................................................................................... เพราะบางครั้งเราก็สบายเกินไป เลยทำให้ใจเรารู้สึกเบื่อ เพราะบางครั้งเราก็มีอะไรให้ทำหนักเกินไป เลยทำให้ใจเรารู้สึกเบื่อ เพราะบางครั้งเราต้องสร้างกำลังใจ เลยทำให้ใจเรารู้สึกไม่เบื่อ เพราะบางครั้งเราต้องสร้างแรงบันดาลใจ จึงจะทำให้ใจเราไม่ยึดติด ทางที่จะนำเอาไปสู่ประตูออกที่เปิดไว้ คือหาอะไรให้เป็นแรงบันดาลใจของตัวเองเสีย ...แต่ขอเป็นที่ใหม่ และเป็นที่ที่เราสบายใจแล้วกันนะ... ...ขอบคุณหัวใจ ที่ฉันยังคงสัมผัสได้ว่ามีมันอยู่...   Create Date : 12 พฤษภาคม 2553     Last Update : 12 พฤษภาคม 2553 17:26:01 น. Counter : 489 Pageviews.   2 comment Share Tweet

โคตรเจ็บเลยว่ะ... ผมหยุดทำงานทุกอย่างลง... จริง ๆ ผมไม่ได้ตั้งใจหยุด เพียงแค่ มือผมมันสั่นและไม่ขยับเท่านั้นเอง เฮ้... ผมเพิ่งรู้ว่าน้ำตามันกำลังไหลออกมาเอง ผมกำลังคิดถึงเธอ... และผมกำลังคิดถึงเธอ... ผมเพิ่งจะเข้าใจว่า ความรู้สึกดีใจและเสียใจสามารถเกิดขึ้นพร้อมกันได้ก็วันนี้นี่แหละ ผมดีใจนะ ที่พอผมมานั่งนึกย้อนไป แล้วทำให้ผมได้รู้ว่า บางช่วงเวลาที่ผ่านมาเธออยากจะคุยกับผม เหมือนอย่างที่ผมต้องการอยากจะคุยกับเธอ กระนั้นก็เสียใจว่า ทำไมนะ ผมกลับชอบที่จะไม่อยู่ในเวลาที่เธอต้องการ แล้วผมก็เสียใจ ที่พอคิดแล้วรู้ว่า เธอกำลังจะไปไหน...? แต่ผมก็ดีใจ ที่เธอได้พบกับคนที่ดูแลเธอได้ และสามารถที่จะอยู่ตรงนั้นได้ ยามที่เธอต้องการ ... (... เจ็บจัง)   Create Date : 04 ตุลาคม 2552     Last Update : 4 ตุลาคม 2552 1:34:18 น. Counter : 408 Pageviews.   7 comment Share Tweet

เป็นชิ้นเป็นอัน ... ถ้าใครจะทำอะไรได้ดีที่สุด ต้องเริ่มจากสิ่งที่ตัวเองรักมากที่สุด ... มันเริ่มต้นจากการสนทนาทางโทรศัพท์อย่างเรียบง่าย เธอกับผม (หรือจะเรียกว่า "เรา") คุยกันเกือบทุกวันหลังเวลาเที่ยงคืน เมื่อก่อนผมจะอยู่ในสถานะของคนที่เกือบถูกเธอเรียกว่า "แฟน" แต่จู่ ๆ เหตุการณ์ก็ทำให้ผมได้มาอยู่ในสถานะปัจจุบันที่เธอใช้เรียว่า "คนไว้ใจ" เป็นเพราะอะไรน่ะเหรอ ครับ เธอเลิกกันกับแฟน ^^ อย่าครับ อย่าเพิ่งมองเธอในทางเสียหายและนิสัยแย่หรือเลว ถึงผมจะพอรู้สึกอยู่ได้ว่าเธอมีแฟนแล้ว แต่ผมก็ยอมที่จะทำตามอะไรก็ตามที่ขอร้องขอ เพราะเธอแค่ต้องการคนคุยด้วยเท่านั้น และช่วงเวลานั้นก็มีแค่ผม ที่พอจะอยู่คุยกับเธอได้ตลอดทั้งคืนหลังเที่ยงคืนจนเช้า เธอเป็นคนทำงานดึกและนอนตอนเช้า และบังเอิญที่ผมก็ชอบทำงานเวลานั้นเช่นกัน มันเลยทำให้ผมรู้สึกว่าผมได้ใกล้ชิดกับเธอ แม้จะเป็นเพียงความรู้สึกที่อุปโลกขึ้นเท่านั้นก็ตาม พอมากขึ้น ๆ มันก็ทำให้เราทั้งคู่มองเห็นซึ่งกันและกัน และพยายามที่จะเข้าหากันให้มากขึ้น และบังเอิญที่สุดคือ ผมกับเธอมีอะไรที่คล้าย ๆ กันอีก จะว่าไปพอเราได้คุยกันเราก็สามารถที่จะเปิดเผยเรื่องอะไร ๆ ได้หลาย ๆ เรื่อง แต่ไม่ใช่ว่าเราจะเข้าใจกันทั้งหมดนะครับ เราแค่พอจะเข้าใจว่า ในเรื่อง ๆ นึง ผมกับเธอมีความรู้สึกที่ตรงกันเท่านั้นเอง ... หลังจากที่เธอเลิกกับแฟน ช่วงเวลานึงเราทั้งคู่ต่างก็หยุดกิจกรรมและเปลี่ยนวิถีการเดินไป เราต่างฝ่ายต่างหันหน้าให้สิ่งที่ทำให้ตัวเองสบายใจ ยอมรับเลยว่า มันทำให้ผมรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง ไม่เป็นอันทำอะไรก็ว่าได้ ช่วงนั้นดีหน่อยที่มีงานเข้าพอดี เลยทำให้ผมพอจะมีอะไรเป็นที่ยึดเหนี่ยวได้บ้าง ไม่เคว้งคว้าง... เราได้คุยกันบ้าง เพราะผม อืม ครับเป็นธรรมดาที่จะอยากรู้ว่าเธอเป็นอย่างไรบ้าง ดีขึ้นบ้างหรือเปล่า... .... หลังจากที่เวลาช่วงนั้นเราไม่ได้คุยกัน ผมทำงานเสร็จ ก็กลับสู่วิถีนักเล่นเกมส์เหมือนเดิม เกมส์คือสิ่งที่ทำให้ผมสบายใจได้มากที่สุด พอ ๆ กับเวลาที่ได้ยินเสียงของเธอ แต่ตอนนี้ไม่มีเสียงของเธอแล้ว ผมจึงใช้เสียงเกมส์และเสียงเพื่อนที่คอยนั่งด่าอยู่ข้าง ๆ "นู้ปว่ะสาดดด อ่อนว่ะ กากว่ะ" เป็นตัวสร้างอารมณ์ให้สบายใจได้ สนุกสนานดี เหมือนได้ชีวิตเดิมของเรากลับคืนมายังไงยังงั้น 0/ ... แล้ววันนึงเราก็กลับมาคุยกันดังเดิม แต่ตอนนี้เธอมีแฟนใหม่แล้ว และเธอก็ยินดีที่จะเล่าเรื่องแฟนคนใหม่ให้ฟังด้วย ถึงเธอจะบอกว่า ยังไม่พร้อมที่จะมีใครก็ตาม แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้หัวใจของผมหวั่นไหวไปได้หรอก แค่ได้ยินเสียงเธอ หรือได้รู้ว่าเรากลับมาคุยกันดังเดิม แค่นั้นผมก็ดีใจแล้ว เปล่าครับ อย่ามองว่าผมเป็นคนบ้าความรัก พร่ำเพ้อกับความรัก หน้ามืดตามัว ผมแค่เพียงอยากจะพิสูจน์ตัวเองเท่านั้นว่า จะมั่นคงกับใครสักคนได้นานแค่ไหน ผมเคยบอกเธอไปว่า "หัวใจคนมี 4 ห้อง แต่ตอนนี้ผมให้เธอไป 1 ดังนั้นต่อไปผมจะใช้แค่ 3 ห้องก็พอ *-*" เท่านั้นแหละครับ เธอก็บอกว่า "ถ้าผมไม่น้ำเน่าสัก 5 นาที เธอคงจะรักผมไปแล้ว" ผมเลยถามว่า "แล้วทำไมไม่รักซะเลยล่ะ" เธอตอบว่า "คงเป็นเพราะผมอยู่ใกล้เธอมากเกินไป เธอไว้ใจผมมากเกินไป" .... - -" แล้วจะให้ผมพูดว่าอะไรต่อเรอะ ... ครับ แต่ยังไงเสียตอนนี้ผมก็ยังคงใช้หัวใจ 3 ห้องที่เหลือนั้นอยู่ ... หลังจากนั้นเราก็คุยกันแบบขำ ๆ เหมือนเดิม แต่รู้ว่ามีอะไรสักอย่างแน่ ๆ ล่ะที่เธอถึงไม่เลือกผม แล้วผมก็กลับไปเล่นเกมส์ เที่ยวกับเพื่อนทำอะไรแบบเดิม แต่ก็ไม่ได้เหลวแหลกแล้วร้ายหรอกครับ แค่ทำให้ตัวเองสบายใจ ทำงาน และหาคำตอบต่าง ๆ ให้กับอะไรในใจนั่นแหละ มาวันนึงไม่นานมานี้ ผมไปเล่นเกมส์กับเพื่อน แล้ววันนั้นเราก็ได้คุยกัน ผมเลยถามเธอว่า "ไม่คิดว่าเราจะดูแลเธอได้เหรอ" ครับ เป็นคำถามที่ผมคิดไม่ออกละ ยังไงก็ต้องถามในสิ่งที่เตรียมมา เธอตอบว่า "ผู้หญิงทุกคนไม่ชอบคนที่เล่นเกมส์หรอกนะ จนกว่าผมจะทำอะไรที่เป็นชิ้นเป็นอัน และโตเป็นผู้ใหญ่สักที" ^^ ผมพอจะรู้ครับเธอหมายถึงอะไร ... หลังจากวันนั้นผมกลับมาตั้งหน้าตั้งตาทำงาน หันหน้าหาสิ่งที่จริงจัง มุ่งมั่นเพื่อเธอ แต่รู้ไหมครับ นั่นอาจจะใช่สิ่งที่ทำให้ผมได้เธอมาครอบครองด้วยหน้าที่การงาน และดูเป็นผู้ใหญ่หรือคนที่จะดูแลเธอได้ในอนาคต แต่ผมกลับรู้สึกว่า นั่นไม่ใช่สิ่งที่จะทำให้ผม "เป็นชิ้นเป็นอัน" ได้ พอมาได้คิดดูว่า อะไรนะคือสิ่งที่ผมทำแล้วเป็นชิ้นเป็นอันมากที่สุด ครับ ผมพอจะมีคำตอบให้ตัวเอง สิ่งที่ทำให้ผมเป็นชิ้นเป็นอันได้มากที่สุด คือ การได้ทำอะไรก็ตามเกี่ยวกับเกมส์ แต่ก็กลับเป็นสิ่งที่เธอต้องการอยากจะให้ผมห่างออกมามากที่สุดเช่นกัน ... อ้าว แบบนี้ก็แย่เลยล่ะสิ - -* บางคนอาจจะเลือกทิ้งเกมส์เพื่อเธอ หรือบางคนอาจจะเลือกทิ้งเธอเพื่อเกมส์ O_O แต่ผมเป็นคนที่ค่อนข้างมีความอยากในเรื่องทั้ง 2 อย่างที่ว่ามานั้นสูงมาก ผมไม่เลือกอะไรอย่างใดอย่างหนึ่งหรอก และก็ไม่ทิ้งอะไรอย่างใดอย่างหนึ่งด้วยเช่นกัน ...   Create Date : 26 กันยายน 2552     Last Update : 26 กันยายน 2552 11:45:03 น. Counter : 307 Pageviews.   3 comment Share Tweet

Ocean in a storm. เวลาไม่มีวันที่จะไหลย้อนกลับ และสิ่งที่อยู่ในเวลาก็ไม่มีทางไหลย้อนกลับได้เช่นกัน ในช่วงเวลาหนักหน่วงแบบนี้ เพียงแค่ต้องการความเงียบสงบสักที่ หรือช่วงเวลาสงบเพียงสั้น ๆ นั่งฟังเสียงไก่ขันยามเช้าตรู่ นอนไมหลับ หลับไม่ลง คงจะรู้ คิดถึงสิ่งที่อยู่ในเวลาที่ผ่านพ้นมา เรียกเหล่านั้นว่า "ความสับสน" งานที่หนักทำให้นอนน้อย คิดถึงเธอหนัก ๆ ก็ทำให้นอนน้อยได้เช่นกัน และเช้านี้ก็เป็นอีกหนึ่งเช้าเช่นกัน ที่ผมกำลังคิดถึงเธอ...   Create Date : 10 กันยายน 2552     Last Update : 10 กันยายน 2552 4:59:57 น. Counter : 283 Pageviews.   4 comment Share Tweet

หากเพียง วันนี้ลมยังคงพัดเวียนวนอยู่ในใบพัดของพัดลมตั้งโต๊ะที่หมุนติ้ว ๆ อยู่ตรงหน้า ไปพร้อมกับความคิดที่ยังฟุ้งซ่านไม่ตกไปจากใจเหมือนรังแคที่ยังคงเกาะกรังอยู่อยู่หนังศีรษะกระนั้น ถ้าการเกาหนังศีรษะหนึ่งครั้งทำให้รังแคร่วงหล่นลงไป แล้วใยการคิดหนึ่งรอบสมองไม่ทำให้ความคิดนั้นตกผลึกไปจากใจได้หนอ...เฮ้อ! มักมีคำถามตามมาเสมอว่า ทำไม ทำไม ทำไม และทำไม??? ถ้าฉันเป็นช่างที่ทำไมค์โครโฟนก็คงจะรู้คำตอบว่า ทำไมค์เค้าทำกันอย่างไร แต่ฉันเป็นคนปุถุชนธรรมดาที่มีมุกตลกที่แสนจะฝืดเป็นอาวุธคอยทำร้ายคนรอบข้างอยู่เนือง ๆ ฮาฮาฮา หารู้ไม่ว่าความตลกของมุกฝืด ๆ นั้นคือสีหน้างุนงงของคน ๆ นั้นนั่นเอง ... กระนั้นพัดลมก็ยังคงหมุนไปเรื่อย ๆ ทำเอาฉันหัวหมุนไปตามหมุนรอบที่บังเอิญไปเผลอคิดจะนับตอนไหนไม่ทราบได้ ใจลอย ๆ ล่อง ๆ มอง ๆ เหม่อ ๆ พยายามจะสร้างความเพ้อหรือสิ่งปลอบประโลมจิตใจ ทว่ากลับพบเพียงความโหวงเหวง โคลงเคลง เหมือนตัวเองไร้น้ำหนัก จะพลัดตกลงไปที่ไหนซักที่ ที่ตัวเองไม่ใช่คนตัดสินใจ แต่ก็คงไม่สามารถปฏิเสธสิ่งนั้นได้ ... อะไรนะสร้างความคิด เป็นสมองเองหรือ? แล้วอะไรล่ะสร้างอารมณ์ เป็นหัวใจเองหรือ? อะไรล่ะที่ ผสานอารมณ์เข้ากับความคิด เป็นจิตใจเองหรือ? แล้วอะไรล่ะที่จะผสานจิตใจให้เข้ากับอารมณ์และความคิด ?? ... คำตอบหาใช่น้ำตา คำตอบหาใช่เวลา คำตอบหาใช่ปัญหา คำตอบหาใช่ปัญญา คำตอบหาใช่มยุรา แต่คำตอบคือฉันไม่มีคำตอบในตอนนี้ ... ตอนนี้ฉันรู้เพียงว่าตัวเองกำลังสับสน และกำลังหาทางสงบสติของตัวเองไว้ กำลังคิดด้วยสมองที่ภายนอกเพียบพร้อมไปด้วยรังแค ภายในเพียบพร้อมไปด้วยขี้เลื่อย วนแล้ววนอีก รอบแล้วรอบเล่า ... คืนนี้ทั้งคืนคงจะไม่มีอะไรให้จำ ได้แต่ภาวนาเพียงว่าพรุ่งนี้เช้าจะไม่ตื่นมาพร้อมกับรอยคราบน้ำตา แต่ปกติก็ตื่นมาพร้อมรอยคราบของน้ำลาย = ='' ฉันยังคงเป็นปุถุชนที่มีกิเลสรอบกาย ไขว่คว้าหาสิ่งใดด้วยอารมณ์ ... หากเพียงคืนนี้พัดลมหยุดหมุนได้ด้วยตัวของมันเอง ลมที่พัดโกรกกรากอยู่นอกหน้าต่างจะสงบลง โปรดเถิดช่วยที ทำให้ใจฉันสงบลงบ้าง ... แต่พัดลมก็ยังคงหมุนไป และความจำฉันก็เริ่มกลับคืน ฉันจำได้แล้วว่าทำไมตัวเองสับสน มันสับสนก็เพราะเธอ มันสับสนก็เพราะฉันคิดว่าเธอทำให้ฉันสับสน มันสับสนก็เพราะฉันคิดว่าฉันคิดว่าฉันสับสนเรื่องของเธอ ฉันรู้แล้วว่าจะหยุดมันยังไง ฉันจะไม่สับสนอีกต่อไปแล้ว ถ้าฉันยิ่งรักเธอ ถ้าฉันยิ่งคิดถึงเธอ ถ้าฉันยิ่งมั่นคงต่อเธอ ความสับสนเหล่านั้นจะไม่มี เห็นไหม นี่แหละคำตอบของฉัน ... ฉันจะปล่อยให้พัดลมหมุนไปตามหน้าที่ของมัน ให้สิ่งต่าง ๆ ทำตามหน้าที่ของมัน ฉันเพิ่งจะรู้วันนี้เองว่า ความจำได้ของคนเรามักลอยอยู่ในอากาศ ในปลอกปากกา ในด้ามปากกา ในรังแคบนหนังศีรษะ ในสายลม ในดินสอ ในทุก ๆ ที่ เราใช้ความรู้และความไม่รู้ในการมองเห็นและไม่เห็น เราใช้ความคิดและไม่คิดในการรับรู้ ไม่รับแต่รู้ ไม่รู้แต่รับ หรือไม่รับรู้อะไรเลย ...   Create Date : 24 กรกฎาคม 2552     Last Update : 24 กรกฎาคม 2552 1:38:51 น. Counter : 308 Pageviews.   12 comment Share Tweet

• ผู้หญิงชื่อส้ม
• ปณาลี
• C.sasumi
• เพลงดาบกระบี่เดียวดาย
• สายลมอิสระ
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com