ทำไมเวลาที่ฝนตกเรามักจะคิดถึงคนที่เรารักผูกพัน เมื่อก่อนนี้ท้องฟ้า แผ่นดิน และผืนน้ำ เป็นเพื่อนรักกัน ทั้งสามอยู่ใกล้ชิดติดกัน จนกระทั่งโลกได้กำเนิดพืชและสัตว์ขึ้น แผ่นดินและผืนน้ำก็มัวแต่ดูแลเอาใจใส่พืชและสัตว์จนละเลยไม่สนใ­จท้องฟ้า ท้องฟ้าก็เริ่มรู้สึกน้อยใจ และถอยตัวห่างออกไป...ห่างออกไปทุกที จนถึงวันที่มีนกตัวแรกออกโบยบิน แผ่นดินและผืนน้ำจึงได้รู้ว่า ท้องฟ้าได้จากไปไกลแสนไกล แผ่นดินและผืนน้ำพยายามส่งเสียงเรียกท้องฟ้า แต่ท้องฟ้าอยู่ไกลมากเลยไม่ได้ยิน นกตัวนั้นจึงอาสาที่จะไปบอกกับท้องฟ้า นกก็บินสูงขึ้น สูงขึ้น และส่งเสียงเรียก แต่เสียงนกนั้นก็เบาเกินไป ไปไม่ถึงท้องฟ้า แต่นกก็สัญญาว่า ต่อไปนี้นกทุกตัวจะบินขึ้นสู่ท้องฟ้าเพื่อนำข่าวจากแผ่นดินและผ­ืนน้ำไปบอก ผืนน้ำและแผ่นดินรู้สึกเศร้าใจที่เพื่อนได้ไกลห่างออกไปไกล และคิดถึงเพื่อนเหลือเกิน ผืนน้ำพยายามที่จะม้วนตัวเป็นเกลียวคลื่นครั้งแล้วครั้งเล่า แผ่นดินก็พยายามยกตัวสูงจนตั้งตระหง่าน แต่นั่นก็ยังไม่สูงพอ ยังไม่ใกล้ท้องฟ้า พระอาทิตย์ึ่ซึ่งเฝ้ามองดูเหตุการณ์มาโดยตลอด ก็บอกกับทั้งสองว่า เราอาจช่วยพวกเจ้าได้พระอาทิตย์ึจึงอาสาช่วย โดยการส่องแสงลงมายังผืนน้ำ และแผ่นดิน ทำให้ระเหยกลายเป็นไอ ลอยไปรวมตัวกันเป็นก้อนเมฆ ลอยขึ้นไปบอกข่าวแก่ท้องฟ้า เล่าเรื่องราวต่างๆ เป็นรูปตามที่แผ่นดิน และผืนน้ำได้พบเจอ และบอกว่าแผ่นดินและผืนน้ำคิดถึงมาก อยากให้ท้องฟ้าลงมาสนิทแนบชิดเหมือนก่อน ท้องฟ้าได้รับรู้เรื่องราวก็รู้สึกเสียใจ แต่ก็กลับลงไปไม่ได้ ฉันกลับลงไปไม่ได้หรอก เพราะฉันเติบโตขึ้น และอยู่สูงเกินไป ลงไปไม่ได้แล้ว ฉันได้แผ่ขยายตัวเองจนกว้างขวาง ที่ฉันทำได้ก็เพียงแต่เฝ้ามองดูอยู่ไกลๆ และโอบกอดแผ่นดินและผืนน้ำไว้อย่างอ่อนโยนเท่านั้น และถึงแม้จะมีนกบินมาส่งข่าว แต่ฉันก็ยังคิดถึงแผ่นดินและผืนน้ำ และอยากจะบอกกับทั้งสองว่า ฉันเองคิดถึงเพื่อนมากมายเพียงใด ก้อนเมฆก็ตอบว่าอยู่บนนี้นานๆ ก็เหงาเหมือนกัน อยากลงไปข้างล่างบ้าง ท้องฟ้าเลยบอกว่า ฉันก็เหงา แต่กลับลงไปไม่ได้แล้ว แต่เจ้าลงไปได้นี่ ถ้าอย่างนั้นฉันจะส่งเจ้ากลับลงไป และความคิดถึงของฉันก็หนักมากพอที่จะส่งพวกเจ้าลงไปหมดทั้งท้อง­ฟ้า จากนั้นก้อนเมฆทั้งหมดก็รวมตัวกัน และรวมเข้ากับความคิดถึงอันมากมายของท้องฟ้า แล้วตกลงมาเป็นหยาดฝน ส่งความรัก ความคิดถึงมายังแผ่นดินและผืนน้ำ จึงไม่แปลก ถ้าเมื่อใดที่ฝนตก แล้วเราจะรู้สึกคิดถึงคนที่เรารัก คนที่เราผูกพัน และบางครั้ง..... ท้องฟ้าก็ส่งความเหงาลงมาด้วย   Create Date : 24 กุมภาพันธ์ 2548 7 comments Last Update : 24 กุมภาพันธ์ 2548 16:00:19 น. Counter : 2619 Pageviews. Share Tweet

จริงด้วยค่ะ......   โดย: เชอเบทส้ม 24 กุมภาพันธ์ 2548 14:58:11 น.

ค่ะเพราะฝนตกอออกไปไหนไม่ได้ ต้องนั่งมองสายฝน แล้วก็นึกคิดเรื่องราวต่างๆไปเรื่อย จนสุดท้ายที่คนที่เรารัก   โดย: หัวใจสีม่วง 24 กุมภาพันธ์ 2548 17:10:13 น.

เขียนซ๊า ซึ้งเชียว แอบแว่บมาอ่าน ครอบครัวนี้ตีสองแล้วยังบ่นอนเล้ย โฮะๆๆๆ คิดถึงนะ   โดย: เจ้เอง (mratcha77 ) 26 กุมภาพันธ์ 2548 7:49:19 น.

สงสัยจะจริงตามที่เขียนนะครับ   โดย: ปออุ๊ก 10 มีนาคม 2548 22:28:38 น.

อิอิ แวะมาเยี่ยมจ้าหนูพลู   โดย: พี่แหม่ม (mam28 ) 3 เมษายน 2548 23:29:27 น.

ต่อไปเราจะไม่อ่อนไวกับความสุกที่เล็กๆนี้อีกแล้วเพื่อ พ่อ แม่แล้ว ต่อไปนี้จะเป็นปุ้ยคนเดิมอยู่กับความสุขตลอดไป   โดย: ปุ้ย IP: 203.151.140.117 12 ธันวาคม 2548 19:43:05 น.

ขอให้มีความสุขมากๆ นะครับ   โดย: ปออุ๊ก 14 กุมภาพันธ์ 2549 23:02:22 น.

• manager online
• กรมทรัพยากรธรณี
• กรมทรัพยากรน้ำบาดาล
• ห้องโหร
• ร้านหนังสือ
• ห้องพระ
• มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี
• GEOTECH SUT
• GEOThai
• OKNation
• Bloggang.com