ต่อจากตอนที่แล้วนะคะ หลังจากที่ฉันออกจากวัดพระธาตุลำปางหลวงเมื่อเย็นมากแล้ว
ก็ว่าจะรีบเดินทางต่อเลย เนื่องจากไม่ชอบเดินทางเวลาค่ำมืดมากนัก
และที่สำคัญที่พักก็ยังไม่ได้จองไว้เลยค่ะ ไม่รู้ว่าคืนนี้จะมีที่นอนหรือป่าว
แต่พี่กิ่งคนสวย ก็ชวนทานข้าวกันก่อนค่ะ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ทานก็ทานค่ะ
ด้วยความเกรงใจอย่างมากมาย (ต้องขอขอบคุณพี่กิ่งคนสวยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ)
รายการอาหาร เรียกว่าอะไรบ้างลืมไปแล้วค่ะ แต่ว่าอร่อยทุกอย่างเลยค่ะ
บรรยากาศดี ที่นั่งริมแม่น้ำวังเลยค่ะ มีอีกอย่างนึงนะคะ สั่งมาทีหลัง ไม่ได้ถ่ายรูปค่ะ
รูปนี้ก็ถ่ายมามั่วๆค่ะ ทานไปแล้ว ถึงจะเก็บหลักฐานค่ะ 555
ระหว่างรออาหาร ก็เลยโทรสอบถามที่พักที่ดูๆมา ไม่กี่แห่ง ปรากฎว่าที่พักเต็มหมดเลยค่ะ
เพราะช่วงนี้ มช.รับปริญญากัน โอ้ถ้าไปถึงมืดแล้ว จะไปหาที่พักที่ไหนได้หล่ะ
เลยลองโทรไปที่ ที่เคยมาพักครั้งที่แล้ว เขาก็บอกว่าเต็มหมดแล้ว บอกเขาว่าลูกค้าเก่านะคะ
ไม่มีเหลือเลยเหรอคะ เขาจำได้ เพราะต่างคนต่างมีเบอร์โทรบันทึกไว้อยู่ เขาเลยบอกว่า
มีห้องใหญ่มากเหลืออยู่ห้องนึง นอนได้เกือบสิบคน แต่ฉันไปกันแค่ 2 คนเอง ในฐานะลูกค้าเก่า
เขาเลยบอกว่าให้ห้องนี้สำหรับฉัน ในราคาเท่ากับห้องเล็กเลยค่ะ ฉันบอกว่าฉันนอ นแค่ ไม่กี่ชั่วโมง
เพราะตั้งใจจะขึ้นดอยแต่เช้า เจ้าของชื่อคุณวันชัย ห้องพักราคาไม่แพง ถ้าไม่มีรถไปเอง
โทรให้มารับได้ค่ะ ค่าบริการแสนถูก ขากลับบริการส่งให้ฟรีด้วยค่ะ
เขาบอกว่ามีคนโทรมา สอบถามหลายรายแล้ว แต่เขาไม่ให้ คงเพราะว่าเป็นห้องใหญ่มั้ง
เลยเป็นโชคดีของฉันจริงๆเลย......... ว๊าววว มีที่ซุกหัวนอนแล้ว เย้ๆๆ
ตอนเช้าวันรุ่งขึ้น ฉันรีบออกจากที่พักเพื่ออยากจะขึ้นไปบนดอยเช้าๆ
ฉันเลือกที่จะไปขุนช่างเคี่ยนก่อน เพราะเห็นว่าไม่ไกลจากตัวเมืองมากนัก
และเห็นว่ายังมีดอกให้เห็นอยู่ ไปถึงครูบาศรีวิชัย ฉันบอกว่ารีบขึ้นไปก่อนดีกว่า
เดี๋ยวขากลับค่อยแวะไหว้แล้วกัน ผ่านครูบาศรีวิชัยขึ้นไปไม่เท่าไหร่
รถวิ่งด้วยความเร็วประมาณ 30 เองค่ะ กำลังที่จะเริ่มไต่ความเร็วขึ้นเขา
ปรากฎว่าได้ยินเสียงอะไรอย่างหนึ่ง เหมือนเสียงยางสะบัดลม.....
ว๊ากกกกกก งานเข้าซะแล้วซิ โธ่ๆๆๆๆ
ค่อยๆประคองรถ ไต่ขึ้นไปอีกหน่อย เพื่อหาที่จอดดู ว่าเกิดอะไรขึ้นหนอ
พอจอดรถได้ ลงมาดู.....ยางรถระเบิดค่ะ จ๊ากกกก ยางอะไหล่ก็ไม่ได้เอามา ทำงัยดีหล่ะทีนี้
ด้วยความที่มาแบบกระทันหัน ไม่มีเวลาที่จะเช็คสภาพรถเลย
ตั้งใจว่าลงมาจากดอยแล้วจะหาเปลี่ยนยางรถอยู่พอดี
ถือว่าเป็นความสะเพราเหมือนกันนะคะ เดินทางไกลแบบนี้
ไม่ได้ตรวจความพร้อมของรถเลย เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยนะคะ ที่เจอแบบนี้
แต่ในความโชคร้ายครั้งนี้ ก็ยังมีความโชคดีอยู่มากๆเลยค่ะ (ดวงคงจะดีด้วยมั้ง)
ด้วยว่ายางรถที่ระเบิด เป็นยางล้อหลัง และรถที่ขับก็ใช้ความเร็วไม่มากเลย
แถมว่าเพิ่งจะขึ้นมาได้ไม่มากนัก ถ้าเป็นตอนช่วงเจ็ดกิโล ที่ขึ้นขุนช่างเคี่ยน
หรือขึ้นไปเป็นข้างบน คงจะหนักกว่านี้แน่ๆ แม๊กซ์ไม่เสียหายเลยค่ะ
ทำงัยดีหนอ ไม่อยากรบกวนเพื่อนบล๊อกสองคนที่อยู่เชียงใหม่
เพราะยังไม่ได้บอกใครเลยว่ามาเชียงใหม่ เลยตัดสินใจโทรไปขอความช่วยเหลื อ
คุณวันชัย เจ้าของที่พัก ให้เป็นธุระให้ โดยให้ไปขอยืมยางอะไหล่ที่ร้านมาก่อน
เพื่อที่จะขับไปเปลี่ยนยางที่ร้านเองเลย คุณวันชัยก็บริการให้เป็นอย่างดีเลยค่ะ
(ต้องขอบคุณมากๆในความมีน้ำใจในครั้งนี้) กว่าจะเสร็จตรงนี้ ก็สายมากแล้ว กลับขึ้นไปใหม่
ฉันเลยบอกว่าแวะไหว้ครูบาศรีวิชัยก่อนแล้วกัน ไม่รีบแล้วหล่ะ
(คิดเองว่า อาจเป็นเพราะฉันไม่ได้แวะไหว้ท่านก่อน ท่านเลยไม่ยอมให้ขึ้นไปค่ะ)
คราวนี้เราเลยไปแบบไม่เร่งรีบแล้ว
แวะจุดชมวิวซักนิด
เลยแวะพระตำหนักภูพิงค์ก่อนด้วย เพราะฉันยังไม่เคยเข้าไปเลย
กุหลาบเยอะมากเลยนะคะที่นี่
ระหว่างที่ขึ้นไปขุนช่างเคี่ยน ฉันได้ดูข้อมูลมาแล้ว ว่าทางเป็นอย่างไร
ตอนแรกอยากจะเช่ารถมอเตอร์ไซด์ขึ้นไปมากกว่า แต่คนที่ไปด้วยจิ
บอกว่าถ้ามันลำบากนักก็ไม่น่าไป ฉันเลยตามใจๆ
พอขึ้นไปแล้วถึงได้รู้ว่าทางมันเล็กแค่ไหน ระยะทาง 7 กิโล ที่โค้งขึ้นเขา
ต้องบีบแตรไปตลอดทาง เวลาเจอรถสวนกัน ต้องเบียดกันสุดๆ ด้านข้างของถนน
บางช่วง แคบมากและเป็นร่องน้ำสูง รถถ้าไม่สูงมากนัก ต้องครูดกับถนนเลยค่ะ
แต่ก็ต้องยอม ไม่งั้นก็ไปกันไม่ได้ โดนไปหลายเหมือนกัน
ช่วงเวลาที่เบียดกัน เป็นช่วงเวลาที่ฉันหายใจไม่ทั่วท้องเลย เรียกว่านิ๊ดเดียว
รถมีสิทธิ์ที่จะตกข้างทางได้เลยค่ะ เรียกว่าคนขับต้องมีฝีมือพอสมควรเลยค่ะ
(คงเป็นครั้งเดียวที่จะมากันเองแบบนี้อีก)
มีภาพถนนมาให้ดู วิ่งคันเดียวก็เต็มถนนแล้วค่ะ
พอขึ้นไปถึง ก็ไม่ค่อยเห็นดอกมากนัก นึกเสียดายว่า รู้งี้ไปที่อื่นดีกว่า
แต่พอเดินไปอีก ถึงได้เห็นว่า ยังพอมีให้ชมอยู่บ้างพอสมควร
แต่บ่ายแล้ว แสงสีไม่ดีเลยค่ะ ถ่ายรูปออกมาแล้ว ไม่สวยเหมือนคนอื่นเลย
แต่ก็ยังพอเก็บภาพมาได้บ้าง คัดออกมาได้ไม่กี่รูปเองค่ะ
ก่อนลงจากดอยก็ว่าจะไม่ไปไหนแล้ววันนี้ ตัดสินใจกลับไปพักที่เดิมค่ะ
ด้วยเพิ่งเคยขับรถมาเชียงใหม่กันครั้งแรก งงกับถนนในเมืองมากๆ
จากตรงที่ลงมา ไปที่พัก ความจริงไม่ไกลเลย แต่พอเราจะกลับทางเก่า
ไปถึงแยกๆนึง ปรากฎว่าเขาปิดถนนค่ะ ตอนนี้เลยไปไม่ถูกเลย
หลงออกไปนอกเมืองเสียไกลมากๆเลยค่ะ 5555 กว่าจะมาถึงที่พักก็เสียเวลาไปหลายมาก
ฉันตั้งใจว่าวันนี้ฉันจะไปทานติ่มซำที่ร้านของน้องจินกัน กะจะเซอร์ไพรส์ด้วยหล่ะ
ถึงไม่ได้บอกว่ามา ฉันเลยใช้บริการของคุณวันชัยซะเลย
เพราะเขามีบริการรับ-ส่ง ไปไหนอยู่แล้ว และอยากขอบคุณที่เขาช่วยฉันเมื่อเช้าด้วย
ฉันเลยได้มีโอกาสไปทานติ่มซำที่ร้านเต้ยติ่มซำอีกครั้ง
บรรยากาศ คนเต็มร้านเลยค่ะ
อร่อยทุกอย่างเลยค่ะ มากมายจริงๆ ได้เก็บภาพคู่กับน้องจินมาคนละภาพเองค่ะ
VIDEO
ขอบคุณน้องจิน เพื่อนบล๊อก เจ้าของร้านเต้ยติ่มซำมากๆนะคะ
คิดราคาพิเศษ แล้วยังมีของฝากติดมือกลับมาอีก
ต้องมีโอกาสไปเยือนอีกแน่นอนค่ะ
ติดตามตอนต่อไปนะคะ ยังมีต่ออีกค่ะ
ขอบคุณเพลงโอ้ละหนอ...เจียงใหม่ --- นกแล 
วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2557 เวลา:14:00:27 น. 
..HappY BrightDaY.. 
ประกาศๆค๊า
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 21 คน [
